ιππόσυνος

-ύνη, -ο(ν) (Α ἱππόσυνος, -ύνη, -ον) [ίππος]

νεοελλ.

το θηλ. ως ουσ. η ιπποσύνη

α) η μεσαιωνική περίοδος κατά την οποία οι πολεμιστές που κατάγονταν από ευγενείς είχαν κοινή αναγνώριση και φήμη

β) η κοινωνική τάξη τών ιπποτών

γ) η ιδιότητα τού ιππότη

αρχ.

1. ο ιππικός

2. το θηλ. ως ουσ. ἡ ἱπποσύνη

α) η δεξιότητα στην οδήγηση τών ίππων τού άρματος

β) η τέχνη τού να διευθύνει ή να διοικεί κάποιος ίππους («ἱπποσύνας ἐδίδαξαν», Ομ. Ιλ.)

γ) το ιππικό.